Bij TTC Egmont kunnen ze duidelijk niet stilzitten. Enkele leden van ons bestuur voltooiden met succes de kwarttriatlon van Brugge. Hieronder kan je het verslag lezen.

Wat een ervaring! De kwart triatlon van Brugge.

In september/oktober ontstond het idee om met enkele leden van onze tafeltennisclub mee te doen aan de kwart triatlon van Brugge. Onze voorzitter Kristof Nelis zou solo meedoen, en andere leden vormen een trio waarbij iedereen één discipline op zich zou nemen. Het hoofddoel: meer sporten om onze conditie te verbeteren (en Kristof het vuur aan de schenen te leggen) Uiteindelijk werden er twee trio's gevormd. Koen Van Holder nam het zwemgedeelte voor beide teams op zich (niemand anders was zo gek om in open water te zwemmen…). Het fietsen werd gedaan door vrienden Miguel Dervaux en Nico Van Vreckem, en het lopen door Jonathan De Fraine en Stephan Standaert, beide leden van onze club.

De voorbereiding was voor iedereen uniek.

Koen Van Holder beseft gaandeweg dat schoolslag zwemmen en het wetsuit geen optimale combinatie was en startte midden maart met zwemlessen crawl waarbij hij in het begin na 25m reeds kopje onder ging… Dit beloofde een zware voorbereiding te worden.

Jonathan startte aan 2-3km te lopen aan één stuk en moest zijn afstand en tempo opdrijven om de 10km aan één stuk te lopen, aan motivatie geen gebrek!

Stephan daarentegen is een doorwinterde loper. Al jaren loopt hij wekelijks éénmaal 12km en had dus al een goede startpositie. Voor hem was het doel om uiteindelijk zijn tijd om 10km onder het uur te brengen.

Onze fietsers van buiten onze club konden beiden de 45km reeds rijden. Beiden legden hun erop toe om hun snelheid te verhogen om toch minimaal 30km/u gemiddeld te behalen op de triatlon.

En dan hebben we nog onze voorzitter, Kristof, die alles alleen doet. Het ging niet zijn eerste kwart triatlon zijn en wist dus ongeveer wat er ging komen. Maar met de druk op zijn schouders van de andere trio’s moest zijn voorbereiding ook tot in de puntjes gepland worden om sterkte tijden te kunnen neerzetten!

En toen was het zover: D-day, 22/06/2024! De voorbereidingen verliepen niet overal vlekkeloos, en sommigen stonden toch met een bang hartje aan de start. De trio-groepen startten om 17.43 uur, Kristof pas om 18.30 uur.

Het zwemmen, Koen mocht de spits afbijten. Het koude water nam jammer genoeg zijn adem weg. De voorbereiding hierop was moeilijk; zelfs het test zwemmen de week ervoor was duidelijk niet afdoende. De start was met ongeveer 70 man en de eerste 200 meter waren gigantisch zwaar, de kou had hem goed te pakken, maar stap voor stap kwam hij toch in een ritme. De eerste brug, 500 meter gezwommen, halfweg! De tweede brug, nog 200 meter te gaan en na een kleine eindsprint kwam hij uit het water, 100 meter rennen en de chips doorgeven aan de fietsers. Go Miguel, go Nico!

Beiden begonnen voortvarend, hielden een mooi tempo en waren aan elkaar gewaagd. Miguel ging na even voorbij Nico, maar beiden hielden een strak tempo aan. Het jaagpad op en weer terug, en dan nog afsluiten op een kasseistrook van 1 km – heerlijk voor vermoeide benen. Beiden gaven niet op en bleven alles geven (desondanks de krampen bij Nico), waarna de band werd doorgegeven aan Jonathan en Stephan.

Jonathan begon met een voorsprong van 5 minuten op Stephan, maar Jonathan had jammer genoeg een blessure opgelopen in de weken voor de wedstrijd en moest gehavend starten, maar hij was vastbesloten de wedstrijd uit te lopen. Na een kwart van de afstand ging Stephan Jonathan voorbij, maar beiden hielden een strak tempo aan. Uiteindelijk mochten we steeds als trio samen over de finish om onze medaille in ontvangst te nemen. Het was een topervaring!

Maar ondertussen was Kristof ook bezig aan zijn solo-run. Zijn zwemprestatie begon goed, minder last van de kou en een mooi tempo. Na het zwemmen wisselde hij naar de fiets en begon aan hetzelfde parcours als Nico en Miguel. Naar het einde toe voelde hij de benen wat aanlopen en dus was doseren een noodzaak. Volgelopen benen om nog 10km te lopen is het laatste wat je wil! Het laatste onderdeel, zijn doel was om onder het uur te eindigen, ondanks het zwemmen en fietsen. Aangemoedigd door de trio's “in de laatste rechte lijn” ging hij door een muur van vermoeidheid, maar hij bleef gaan en kwam uiteindelijk onder de vlag. Einde van de wedstrijd!

En dan het verdict. Was het de trio’s gelukt om Kristof zijn tijd te verslaan?

Onze totaaltijden:

1) Team Mission Impossible 2: 2u 43min 20sec

2) Kristof: 2u 50min 45sec

3) Team Mission Impossible: 2u 57min 01sec

Mission Impossible werd voor één team toch een Mission Possible!

Wat een ervaring om hieraan meegedaan te hebben!

Om af te sluiten:

Onze zwemmen: Koen haalde na drie maanden training op crawl een zwemtijd van 20 minuten op 1 km. Nooit gedacht dat dit zou lukken! Het trainen heeft zijn vruchten afgeworpen. Kristof finishte in 22min 30sec. Target achieved voor Koen!

Onze fietsers: Miguel, wat een prestatie, met een gemiddelde van 33,5 km/u deed jij het beter dan Kristof. Nico, ook jij reed een gemiddelde van 31,5 km/u, waarmee je Kristof zijn tijd evenaarde. Ondanks jouw mindere voorbereiding door tijdsgebrek een topwedstrijd in de benen!

Onze lopers: Stephan, ons ouderdomsdeken, liep de 10 km in 52 minuten, een gemiddelde van 11,5 km/u. Wat een prestatie!! Kristof deed er 56 minuten over. En Jonathan, wat een wedstrijd! Met een runnersknee aan de start en na 5km reeds gigantische pijn zette je toch een tijd van 1u 9min neer. Respect, respect, respect!!

Last but not least! Kristof, je mag dan van één team op je doos gekregen hebben, ons respect heb je voor het solo voltooien van de triatlon in zo een tijd. Top prestatie!!